مقدمه (Introduction)
پیچیدگی‌های روزافزون و شرایط پویای حاکم بر جهان امروز، ساختارهای مدیریتی نهادها را با دگردیسی‌های چشمگیری در حوزه سرمایه‌های انسانی روبه‌رو ساخته است. از سویی، تنش‌های رقابتی در عرصه‌های بین‌المللی و از سوی دیگر، ضرورت جلب و نگهداشت نخبگان، سازمان‌ها را به اتخاذ رویکردهای خلاقانه در حکمرانی نیروی کار واداشته است. کوچینگ نه صرفاً به مثابه ابزاری برای توسعه فردی، بلکه به عنوان برنامه‌ای راهبردی برای ارتقای بهره‌وری، تقویت رضایت حرفه‌ای و نهادینه‌سازی هویت جمعی در سازمان‌ها تجلی یافته است. این مقاله به بررسی هم‌پوشانی کوچینگ و مدیریت منابع انسانی می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه این دو حوزه می‌توانند در کنار هم به تحول سازمانی کمک کنند.
این مقاله با هدف بررسی نقش کوچینگ در مدیریت منابع انسانی و ارائه راهکارهای عملی برای بهبود عملکرد سازمانی، بر پایه مبانی نظری آثاری همچون Human Resource Management اثر گری دسلر و The Coaches’ Handbook نوشته جاناتان پاس‌مور تدوین شده است.
در این راستا، ابتدا نقش مدیریت منابع انسانی در رشد سازمان‌ها تبیین شده و سپس به چیستی و چگونگی کوچینگ به عنوان ابزاری برای تحول فردی و سازمانی پرداخته می‌شود. در ادامه، نقاط اتصال کوچینگ و مدیریت منابع انسانی و مزایای ترکیب این دو رویکرد مورد بررسی قرار گرفته و در نهایت، چشم‌انداز آینده کوچینگ و تحول دیجیتال در منابع انسانی ترسیم می‌گردد. دستاورد نهایی این جستار، ارائه چارچوبی جامع برای بهره‌گیری از کوچینگ در مدیریت منابع انسانی به منظور دستیابی به توسعه پایدار سازمانی است.
لطفا برای مطالعه‌ی ادامه‌ی مقاله، به مجله «کوچ‌مگ، شماره ۲ و ۳» مراجعه فرمایید.
بدون دیدگاه