امروزه کوچینگ به عنوان یک هنر، مهارت ارتباطی و ابزار مدیریتی در کشورهای مختلف دنیا از جمله ایران مورد بررسی قرار گرفته، در مورد آن صحبت می شود و تعاریف متفاوتی برای آن بیان می‌کنند.
یکی از این تعاریف «فرایندی مشارکتی و گفتگو محور بین کوچ و مراجع که موجب ایجاد آگاهی و اقدام مراجع در حرکت از نقطه فعلی به نقطه مطلوب می شود» است.
در تعریف بالا یکی از ابزارهای بسیار مهم کوچینگ پنهان شده است . زمانی که از گفتگو و اثربخشی آن می‌گوییم لازم است به چگونگی آن نیز توجه کنیم. شاید وقتی کلمه ابزار را می‌شنوید به یاد ابزاری فیزیکی مانند تلفن همراه بیافتید، اما در این مقاله در خصوص «گوش دادن کوچینگی» صحبت می‌کنیم.
از شنیدن تا گوش دادن کوچینگی
+«تازگیا نمیتونم درست متمرکز بشم، سرم شلوغ شده، ذهنم درگیره تمرکز ندارم، وقتی میرم سراغ یه کاری که انجامش بدم وسطش یه کار دیگه پیش میاد.»
-«ازت می شنوم که تازگیا تمرکزت نسبت به قبل کم شده ، درسته؟»
+«آره.»
-«منظورت ازاین تازگیا چه زمانیه؟»
مکالمه بالا نمونه ای از یک مکالمه‌ی کوچینگی است. در این نوع مکالمه، شنونده با اراده و تمرکز، عمیقا به گوینده گوش می‌دهد و گوینده در نتیجه این گفتگو مشکل خود را از زاویه دیگری مشاهده می‌کند.
لطفا برای مطالعه‌ی ادامه‌ی مقاله، به مجله «کوچ‌مگ، شماره 1» مراجعه فرمایید.
بدون دیدگاه